Czy jesteś w grupie ryzyka rozwinięcia zespołu metabolicznego?
18379
post-template-default,single,single-post,postid-18379,single-format-standard,bridge-core-3.0.1,qodef-qi--no-touch,qi-addons-for-elementor-1.5.1,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,qode_grid_1200,side_menu_slide_from_right,qode-content-sidebar-responsive,qode-theme-ver-28.6,qode-theme-bridge,qode_header_in_grid,wpb-js-composer js-comp-ver-6.7.0,vc_responsive,elementor-default,elementor-kit-17645

Czy jesteś w grupie ryzyka rozwinięcia zespołu metabolicznego?

Czy jesteś w grupie ryzyka rozwinięcia zespołu metabolicznego?

Zespół metaboliczny (ZM) stanowi grupę współistniejących schorzeń metabolicznych i sercowo-naczyniowych. Powodem rozwoju ZM, oprócz czynników środowiskowych, takich jak zła dieta czy brak aktywności fizycznej, są również zaburzenia metaboliczne związane z dysfunkcjami genetycznymi. Kto jest zatem narażony na wystąpienie ZM? Jak w tej diagnozie mogą pomóc badania genetyczne?

Za główną przyczynę ZM uważa się rozwój insulinooporności i hiperinsulinemię. Insulinooporność jest stanem podwyższonego stężenia insuliny, związanym z brakiem wrażliwości tkanek na ten hormon. Aby wywołać efekt obniżenia glukozy w niewrażliwych tkankach, trzustka musi wyprodukować znacznie większą ilość insuliny, niż w przypadku tkanek wrażliwych. Upośledzenie „odczytu” insuliny przez organizm sprzyja również hiperglikemii i w konsekwencji prowadzi do cukrzycy typu II. Oprócz zaburzeń związanych z gospodarką węglowodanową, ZM jest związany również z: otyłością brzuszną, hipercholesterolemią, zaburzeniami metabolizmu lipidów oraz nadciśnieniem tętniczym. Coraz częściej mówi się także o powiązaniu ZM z zaburzeniami krzepnięcia, zbyt dużym stężeniem kwasu moczowego czy mikroalbuminurią (wydalaniu z moczem niewielkiej ilości białka).`Kryteria rozpoznania zespołu metabolicznego mogą nieznacznie się różnić, w zależności od specyfiki populacji, dla której są stworzone. Jednymi z najbardziej powszechnych kryteriów są kryteria Światowej Organizacji Zdrowia. Rozpoznanie ZM jest w tym przypadku dwustopniowe. Pacjent, u którego rozpoznaje się zespół metaboliczny, powinien cierpieć na przynajmniej jeden z wymienionych czynników: cukrzycę typu II, upośledzenie tolerancji glukozy, nieprawidłową glikemię na czczo, insulinooporność. Drugim krokiem jest zaobserwowanie dwóch z następujących objawów: otyłości centralnej, dyslipidemii (podwyższone stężenie TG i obniżone stężenie HDL), nadciśnienia tętniczego lub mikroalbuminurii. Należy pamiętać, że jednym z głównych sposobów leczenia ZM jest spersonalizowana zbilansowana dieta. Mamy testy pozwalające stwierdzić, który ze składników żywności może przyczynić się do rozwoju insulinoopności. Są to Lipids Carbo https://dietetica.com.pl/page/lipids-carbo.html oraz APOE Lipids https://dietetica.com.pl/page/apoe-lipids.html.

Źródło: Marta Pacholczyk, Tomasz Ferenc, Jan Kowalski. The metabolic syndrome. Part I: Defi nitions and diagnostic criteria for its identifi cation. Epidemiology and relationship with cardiovascular and type 2 diabetes risk Postepy Hig Med Dosw (online), 2008; tom 62: 530-542

Autor: Dominika Maciejewska