Aby zrozumieć logikę działania diety funkcjonalnej, należy rozpocząć od definicji nadal kształtującej się na rynku Polskim metodologii medycyny funkcjonalnej.
Aby zrozumieć logikę działania diety funkcjonalnej, należy rozpocząć od definicji nadal kształtującej się na rynku Polskim metodologii medycyny funkcjonalnej.
Medycyna funkcjonalna to przede wszystkim rozwiązywanie problemu zdrowotnego w miejscu jego powstania, a nie zajmowanie się jedynie końcowymi konsekwencjami i objawami.
Logika postępowania przyjęta w tej metodologii oznacza całościowe podejście do organizmu (bez pomijania sfery psychiki), dociekanie najgłębszych przyczyn zaburzeń i skupianie się na wprowadzeniu równowagi a nie usuwaniu objawów. Metodyka nakazuje przyglądaniu się objawom celem odnalezienia głębszych przyczyn bardzo często wspólnych dla wielu występujących symptomów. W większości przypadków po znalezieniu i usunięciu przyczyny, objawy ustępują samoczynnie.
Metodyka nakazuje przyglądaniu się objawom celem odnalezienia głębszych przyczyn bardzo często wspólnych dla wielu występujących symptomów. W większości przypadków znalezienie i usunięcie przyczyny, objawy ustępują samoczynnie.
Dietetyka funkcjonalna, podążą za sposobem postępowania wspomnianej medycyny. Zakładając, iż u podstaw większości chorób przewlekłych leżą konkretne błędy żywieniowe, a leczenie większości tzw. chorób cywilizacyjnych zaczyna się od zmian na talerzu, leczenie jednostek chorobowych opiera się na wprowadzaniu zmian nawyków żywieniowych w oparciu o pełną wiedzę na temat właściwości i oddziaływania różnych pokarmów. Świadomość, iż każdy człowiek zdrowy lub chory jest niepowtarzalną indywidualnością która wyróżnia się swoistym metabolizmem, niedoborami i nadmiarami oraz wiedza o tym, iż nie istnieje uniwersalna dieta która jest dobra dla każdego, powoduje osobę prowadzącą dietę do prowadzenia indywidualnie dobranego planu żywieniowego. Takie podejście gwarantuje usunięcie zaburzeń i pomoc organizmowi w osiągnięciu równowagi. Dietetyka funkcjonalna stosuje cały arsenał środków: pokarmów, technik gotowania, ziół, czasami suplementów, dopasowanych starannie do konstytucji i energetyki danego człowieka. Bazując na pokarmach stworzonych przez naturę oraz wiedzy, iż człowiek nie jest w stanie stworzyć niczego, co będzie dla niego równie dobre. Znajomość zadziwiających właściwości leczniczych warzyw, owoców, ziaren i ziół czerpie nie tylko z laboratoriów naukowych, lecz w równym stopniu z tysiącletnich doświadczeń medycyny Wschodu, która odkryła je drogą empirii i wcieliła w najstarsze systemy medyczno-dietetyczne.