Opisywana osoba  to 18-letni chłopak. Urodzony o czasie, drogami natury, o prawidłowej masie ciała.

Nigdy nie miał żadnych symptomów świadczących o problemach z glutenem. Żadnych bólów brzucha po wprowadzeniu glutenu do żywienia, biegunek, niedożywienia, problemów z niedoborami (np. żelaza), zmęczenia, bólów głowy itd.
Jedynymi niepokojącymi objawami były nasilające się z wiekiem zmiany skórne. Zmiany pojawiły się, kiedy chłopak miał 5-6 lat . Na początku były bardzo dyskretne – dłonie siniały, skóra była sucha i spękana. Co charakterystyczne, nasilały się tylko w okresie zimowym i ustępowały szybko po wprowadzeniu leczenia farmkologicznego. Niestety ostatnie lata przyniosły duże pogorszenie. Prawa dłoń była sucha, skóra popękana niezależnie od pory roku. Pojawiały się krwawiące, głębokie rany prowokowane np. rozegraniem meczu koszykówki na lekcjach w-f . Dłoń była gorąca i bardzo sucha oraz zniszczona nawet w okresach suchych i ciepłych. Leczenie objawowe przynosiło chwilowe uspokojenie objawów, które bardzo szybko powracały.
Nie było żadnego typowego objawu celiakii. Jak wiemy, skórna manifestacja celiakii to tzw. choroba Dühringa, której charakterystycznymi symptomami są rumień, pęcherzyki – często przypominające trądzik młodzieńczy z tą różnica, że zmiany w chorobie Dühringa są swędzące, umiejscowione na kolanach i łokciach oraz okolicy kości krzyżowej i pośladków, a także na tułowiu (częściej plecy – okolica łopatek) oraz twarzy i owłosionej skóry głowy.

Testy genetyczne zostały zrobione właściwie z poczucia bezsilności, kiedy po kolejnej lekcji kosza ze świeżo zagojonej rany znowu polała się krew. Zdecydowano się na test genetyczny, który precyzyjnie pomaga wykluczyć celiakię, a także pokazuje możliwą nadwrażliwość na gluten. Test  wykazał wrażliwość na gluten w allelu HLA DQ2.5. W takim wypadku powinno się zrobić badania serologiczne potwierdzające  wrażliwość na gluten (anty tTG pamiętając o całkowitym mianie IgA).

Wprowadzono dietę bezglutenową z wszystkimi obostrzeniami (dieta o zmniejszonej zawartości kazeiny). Zmiany powoli ustępują. Zdjęcia pokazują okres po 3 tygodniach od wprowadzenia diety. Rany praktycznie się wygoiły. Dłoń jest nadal sucha i ciepła, ale te symptomy powoli zaczynają się wycofywać.

Uwaga zdjęcie dłoni po wprowadzeniu diety pojawi się po kliknięciu „czytaj całość”.

Objawy chorobyy Duhringa opisane w „Celiakia i dieta bezglutenowa” G. Konińska, A. Marczewska i M. Źródlak

autyzm chudnięcie depresja epigenom epigenetyka dieta dydpepsja foliany FTO genetyka genom gluten indywidualizacja jelita kwas foliowy mikroflora  MTHFR neurodegeneracyjne nowotwory nutrigenetyka  nutrigenomika odchudzanie  rak  SIBO sportowiec żywienie