29 gru Mamy algorytm postępowania diagnostycznego w wykrywaniu niecelikalnej nadwrażliwości na gluten (NCGS).Ale czy to oznacza korzystny przełom w szybkości stawiania diagnozy?
Nie sądzę, a powodem jest konieczność zaangażowania sporej ilości czasu lekarza i pacjenta do przeprowadzenia całkowitej diagnozy NCGS. Dodatkowo choć metoda jest bajecznie prosta i tania to niestety wymaga 100% zaangażowania pacjenta.
Bardzo długo przyszło nam na te wytyczne czekać. Choć w Wielkiej Brytanii NCGS zostało uznana jako choroba już w latach 80, w naszym kraju jej istnienie jest słabo rozpoznawalne. Dzieje się tak za sprawą niezwykle trudnego obrazu tej choroby i jej niejednorodnych objawów. Na szczęście w zeszłym roku w doczekaliśmy się schematów diagnostycznych pomocnych w wykrywaniu NCGS. Jednak po ich lekturze wiadomo, że do euforii daleko. A to za sprawą długiego okresu wymaganego na postawienie diagnozy. A to nie wróży dobrze osobom, które cierpią z powodu nierozpoznanej NCGS.
NCGS jest chorobą, która rzadko kiedy daje objawy w układzie pokarmowym. Niestety najczęściej objawy obserwuje się poza jelitami i są one bardzo niespecyficzne. Ich listę przedstawię w następnym wpisie
Jak wygląda trajektoria postępowania.
NCGS powinno być diagnozowane gdy zostanie wykluczona celiakia oraz alergia na pszenicę (czy inne zboża jednoliścienne). Kto powinien diagnozować? Lekarz rodzinny.
Wstępem diagnostyki jest zastosowanie diety bezglutenowej, po uprzedniej 6 tygodniowej prowokacji glutenem. Jeśli po tym czasie stan się nie poprawi należy wykluczyć NCGS i należy zacząć szukać innego źródła problemów (FODMAP, inhibitory amylazy). Jeśli stan się poprawi powinna się rozpocząć właściwa część diagnostyki polegająca na naprzemiennym stosowaniem placebo lub glutenu i ankietowaniu pacjenta. Czy to do zrobienia w warunkach naszej służby zdrowia?
źródło: Catassi C. et al. Diagnosis of Non-Celiac Gluten Sensitivity (NCGS): The Salerno Experts’ Criteria. Nutrients. 2015 Jun 18;7(6):4966-77. doi: 10.3390/nu7064966.