28 lis Larwy pasożytów w leczeniu choroby Leśniewskiego Crona i celiakii. Poznaj perspektywy ich zastosowania w leczeniu.
Pasożyty wywołać reakcję immunologiczną, która może uspokoić zapalenie w jeliach! Ta dosyć niezwykła informacja pojawiała się parę dni temu na łamach jednego z najbardziej prestiżowych czasopism medycznych (Science). Doniesienie powinno szczególnie zainteresować osoby z chorobami zapalnymi jelita (IBD) w tym osoby z chorobą Leśniewskiego Crona. Metoda jest także testowana dla osób z celiakią.
Badania prowadzone na myszach oraz na ludziach pokazały, że zarażenia pasożytami sprzyjają nie tylko poprawie kobiecej płodności – okazuje się, że obecność pasożytów w jelitach pomogła pacjentom z IBD lepiej „radzić” sobie z dysbiozą (niepoprawnym składem bakterii jelitowych) i tym samym z procesem zapalnym toczącym się w jelitach.
Jak to się zaczęło?
Grupa immunologów z Nowojorskiego Uniwersytetu Medycznego, zarażając myszy larwami Włosogłówki mysiej (Trichuris muris) zapobiegła rozwojowi choroby zapalnej jelit !
Myszy wykorzystane do tego badania były szczególne – nosiły mutację w genie NOD2, co czyniło je podatne na rozwój choroby Leśniewskiego – Crona (mutacja tego genu jest związana ze zwielokrotnionym ryzykiem rozwoju choroby u ludzi).
Mysie mutanty NOD2 szybko rozwijają uszkodzenia w obrębie jelita cienkiego. A dzieje się tak dlatego, że w jelitach myszy (podobnie jak u osób z chorobą Leśniewskiego Crona) nie jest produkowana wystarczająca ilość mukoprotein stanowiącej śluzową warstwę światła jelita (mucus). Tymczasem w tej warstwie bytuje wiele pożytecznych gatunków mikroflory jelitowej.
Jeśli warstwa mukoroteinowa (śluzowa) jest zbyt cienka, nabłonek jelita przerasta bakteriami z rodzaju Bacteroides vulgatus. Oczywiście, przerost tych bakterii prowadzi do zapalenia niszczącego jelita.
Jak jelita myszy NOD2 reagowały obecność pasożytów (Trichuris muris)?
Reakcja jest zdumiewająca, kiedy przyjrzymy się skrawkom. Jelita myszy NOD 2 nie zakażonych pasożytami mają nieregularne, zmienione zapaleniem komórki (zdjęcie środkowe B) w porównaniu do
komórek uzyskanych od myszy kontrolnych (na zdjęciu -A). Komórki uzyskane z jelita po zakażeniu przypominają komórki zdrowej myszki (na zdjęciu -C)!
Fot: .sciencenews.org/article/having-worms-can-be-good-gut
Czy tylko jeden gatunek parazytów jest badany?
Nie. Ten sam zespół prowadzi badania dalej – tym razem zakażając myszy jeszcze parazytami- Heligmosomoides polygyrus. I znów obiecujące wyniki- zakażone myszy NOD2 produkowały więcej śluzu, ułatwiając bytowanie wielu niepatogennych szczepów bakterii. U myszy spadła liczebność Bacteroides vulgatus wywołujących zapalenie, na rzecz innych gatunków (Clostridiales) skutecznie zapobiegających rozwojowi zapalenia
Dlaczego zapalenie w jelitach “wycofuje się” z taką dużą ekspresją
Naukowcy sądzą że dobra dynamika cofania się zapalenia może być spowodowana przez dwojakie działanie parazytów:
- wpływ na zwiększenie ilości warstwy mukoproteinowej wyścielającej śluzówkę jelita i kolonizację jelit florą o działaniu ograniczającym proces zapalny
- „przesterowanie” pracy układu immunologicznego gospodarza.
To drugie działanie wynika z konieczności przeżycia larw w środowisku jelit. W tym celu larwy muszą „zmusić” komórki układu odpornościowego gospodarza (tzw.T helper) do zwiększonej produkcji specyficznych cząsteczek sygnałowych interleukin (IL): IL-4 i IL-13. Obydwie IL niosą do śluzówki sygnał zwiększający syntezę mukoprotein.
Stad u zakażonych mukoproteiny produkowane są obficiej, stając się doskonałym środowiskiem dla bakterii Clostridiales. Kiedy Clostridiales mają się dobrze, ograniczają rozrost patologicznych Bacteroidales.
Co te badania mogą znaczyć dla osób z IBD?
Oczywiście najważniejszym zadaniem jest uzyskanie podobnie korzystnych wyników u osób chorych. Zresztą badania na ludziach zostały już podjęte. Na razie zbadani zostali zdrowi (bez IBD), ale zakażeni larwami włosogłówki mieszkańcy Malezji ( gdzie zakażenia parazytami są bardzo częste). Kiedy Malezyjczykom podano leki odrobaczające zaobserwowano zmniejszenie ilości Clostridiales na rzecz patologicznych Bacteriodales. Tym samym udowodniono, że wzrost ilości bakterii związanych z IBD jest powiązany ze spadkiem ilości larw oraz jaj Trichuris trichiura w kale.
Wniosek wydaje się być oczywisty – pozbycie się pasożytniczych robaków miało negatywne konsekwencję dla ludzi.
Czy ta kuracja jest kosmiczna i zupełnie nie będzie miała zastosowania?
Nie wydaje się!zastosowanie pasożytów jest już w fazie testów klinicznych u osób z celiakią. Jest to jedne z przyszłych sposobów łagodzenia restrykcji diety bezglutenowej. W badaniach z udziałem pasożytów osoby z celiakią były zakażane larwami Necator americanus. Po 20 tygodniach pacjenci dostali do spożycia 16 g glutenu.I …. zareagowali na gluten lepiej niż grupa wolna od Necatora. Odpowiedz zapalna mierzona produkcją prozapalnych cytokin była znacznie mniejsza
na podstwie artykułu
https://www.sciencenews.org/article/having-worms-can-be-good-gut TINA HESMAN SAEY
Daveson AJ, Jones DM, Gaze S, et al. Effect of hookworm infection on wheat challenge in celiac disease – a randomized double-blinded placebo controlled trial. PLoS One 2011; 6: e17366.
M. Rosen. Having parasites can boost fertility. Science News Online. November 19, 2015.
J. Shugart. A fight between gut parasites means a win for people.Science News. Vol. 184, October 5, 2013, p. 17.
N. Seppa. Worming your way to better health. Science News. Vol. 179, January 29, 2011, p. 26.
D. Ramanan et al. Helminth infection promotes colonization resistance via type 2 immunity.Science. Published online April 14, 2016. doi: 10.1126/science.aaf3229.
autyzm chudnięcie depresja epigenom epigenetyka dieta dydpepsja foliany FTO genetyka genom gluten indywidualizacja jelita kwas foliowy mikroflora MTHFR neurodegeneracyjne nowotwory nutrigenetyka nutrigenomika odchudzanie rak SIBO sportowiec żywienie