29 lis Jak myć warzywa i owoce by pozbyć się jak największej ilości pestycydów.
Dobre pytanie prawda? w końcu każdy z nas chciałby zjadać pyszne i wolne od środków ochrony roślin warzywa i owoce. Ale …jak się ich pozbyć i czy w ogóle jest to możliwe? Zobaczmy co na to mówi nauka.
Mam przed sobą dosyć starą publikację ( z 2009 roku), która w bardzo przekrojowy sposób omawia w jaki sposób można ‘pozbywać” się pestycydów z żywności. Spójrzmy na mycie.
Zwykłe mycie jabłek pozwala na redukcję związków organicznych fosforanu (Phosalone) od 30-50%.
Wynik dosyć mało zadowalający, Ustalono, że skuteczność mycia zależy od 4 czynników: od tego która część rośliny ma być „odmywana” od pestycydów, po drugie ile czasu minęło od oprysków, po trzecie czy pestycyd dobrze rozpuszcza się w wodzie, wreszcie od temperatury wody którą używamy do mycia. Skuteczność mycia może być poprawiona poprzez użycie detergentu .
Spójrzmy co się będzie działo jeśli użyjemy wody zakwaszonej ?
W doświadczeniach badano jak użycie tak przygotowanej wody pomoże w pozbyciu się pestycydów ( HCB, Lindane, DDt i innych )z jabłek i pomidorów. Okazało się że ten prosty zabieg zwiększył skuteczność mycia usuwając część związków niemal w 100% ( np. Pirimiphosmethyl o 93.7%).
Czy użycie soli kuchennej do mycia jest dobrym pomysłem?
Bardzo dobrym – już 10 % roztwór NaCL ( 10 g soli kuchennej w 100 ml wody)pozwala pozbyć się HCB o 42.9%, Lindanu o 46.1; p,p-DDT o 27.2 %; Dimethoatu o 90.8%; Profenofos o 82.4% a Pirimiphosmethyl o 91.4%
Co jeśli myjemy warzywa i owoce pod bieżącą wodą?
To najmniej skuteczny sposób na pozbycie się zanieczyszczeń – większość pozostaje na swoim miejscu.!
I tak: lindane jest zmywany tylko o 15.3 %; p,p-DDT o 9.17%; Dimethoate o niecałe 18.8% ; Profenofos o 22.7% a Pirimiphosmethyl o
16.2%
No cóż czyli mycie tylko pod bieżącą wodą nie daje dobrego efektu. Po tym zabiegu należy zanurzyć warzywa i owoce w kąpieli wody z solą lub wodą z octem. To ma sens. Także naukowy.
Food processing a tool to pesticide residue dissipation – A review
Food Research International 42 (2009) 26–40