Dyspepsja czynnościowa – jak rozpoznać oraz prowadzić terapię żywieniową u osoby z dyspepsją. Cz1
18028
post-template-default,single,single-post,postid-18028,single-format-standard,bridge-core-3.0.1,qodef-qi--no-touch,qi-addons-for-elementor-1.5.1,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,qode_grid_1200,side_menu_slide_from_right,qode-content-sidebar-responsive,qode-theme-ver-28.6,qode-theme-bridge,qode_header_in_grid,wpb-js-composer js-comp-ver-6.7.0,vc_responsive,elementor-default,elementor-kit-17645

Dyspepsja czynnościowa – jak rozpoznać oraz prowadzić terapię żywieniową u osoby z dyspepsją. Cz1

Dyspepsja czynnościowa – jak rozpoznać oraz prowadzić terapię żywieniową u osoby z dyspepsją. Cz1

Dyspepsja (czyli niestrawność) jest definiowana jako ból lub dyskomfort w nadbrzuszu. Banał prawda? Ale jeśli dołączymy do tego inne objawy jak: wczesne uczucie sytości (po posiłku), uczucie pieczenia (w nadbrzuszu), poposiłkowe uczucie pełności – okazuje się że wielu z naszych pacjentów ma podobne objawy. Nie powinno się ich lekceważyć ( bowiem mogą być manifestacją poważnych problemów) i zawsze warto pomóc poprzez wprowadzenie odpowiedniego sposobu żywienia.

Oczywiście rozpoznanie dyspepsi leży zawsze po stronie lekarza, czasem jednak to dietetyk lub trener „wyłapuje” objawy i zachęca pacjenta do podjęcia diagnostyki.

W krajach rozwiniętych to zjawisko dotyczy aż 20–30% populacji.

Przyczynami dyspepsji są:

1.dyspepsja czynnościowa (60 % przypadków)

2.choroby wrzodowe żołądka i /lub dwunastnicy

3.choroba refluksowa przełyku

4.nowotwory przełyku i żołądka

5.choroby trzustki

6.Niektóre leki (NLPZ, kortykosteroidy, bisfosfoniany, żelazo, teofilina)

Dyspepsja czynnościowa – czyli najczęstsza przyczyna bólu w nadbrzuszu jest definiowana jako zaburzenia czynnościowe bez zmian strukturalnych i biochemicznych. Przyczyna dyspepsji czynnościowej nie jest do końca jasna i niestety może być różna u różnych osób. Do najlepiej poznanych czynników należą

1. zwolnione opróżnianie żołądka  (1/3 pacjentów)

2.przyspieszone opróżnianie żołądka   (5-10% pacjentów)
3.zaburzona adaptacja  żołądka do przyjmowanych posiłków ( w tym  zwiększona odpowiedź motoryczna żołądka na rozciąganie)

4.czynniki patofizjologiczne  pochodzące z dwunastnicy – zaburzenia motoryki i przedłużone utrzymywanie kwaśnej treści żołądkowej w dwunastnicy

 

 

Mechanizm patofizjologiczny Objawy dyspeptyczne
Zwolnione opróżnianie żołądka Nudności, wymioty, pełność poposiłkowa
Zaburzona akomodacja dna żołądka Szybkie nasycanie się, zmniejszenie masy ciała
Nadwrażliwość żołądka na rozciąganie Ból, odbijanie, zmniejszenie masy ciała

 

Jakie kryteria musi spełniać osoba żeby móc podejrzewać u niej występowanie dyspepsji czynnościowej (Wytyczne rzymskie III)

Osoba, którą powinniśmy pilnie skierować do lekarza musi wykazywać  jeden z poniższych objawów. Ważne jest to że objawy powinny się pojawić 6 miesięcy wcześniej. Do objawów diagnostycznych należą:

– uciążliwe uczucie pełności poposiłkowej
-wczesne uczucie sytości
– ból w nadbrzuszu
– uczucie pieczenia w nadbrzuszu
oraz
brak choroby organicznej (także w endoskopii górnego odcinka przewodu pokarmowego), która mogłaby
wytłumaczyć objawy

Jakie leczenie: lekarz ma do dyspozycji szerokie spektrum leków

W wypadku  dyspepsji czynnościowej wynikającej z upośledzonej  adaptacji żołądka lekiem ziołowym (bez recepty) godnym polecenia jest Iberogast . Iberogast zawiera  wyciągi z ubiorka gorzkiego, korzenia arcydzięgla, kwiatu rumianku , owocu kminku owocu ostropestu, liści melisy, liści mięty pieprzowej,  ziela glistnika i  korzenia lukrecji i jest bardzo pomocny we wspomaganiu kuracji żywieniowej.

Jak powinno się ją poprowadzić – o tym w następnym wpisie.

Na podstawie: Gastroenterologia Kliniczna , 2011, tom 3, nr 3, 99–105

DOZ. pl apteka internetowa (skład Iberogst)